ഹാ കോഴീ! (ഒരു വിലാപകാവ്യം)

കൊന്നിടുമെന്നോര്‍ത്തില്ലൊരിയ്ക്കലും
കുന്നുകൂട്ടിയ തീറ്റയപ്പാടെ വിഴുങ്ങവേ
തിരിയാന്‍പോലുമിടമില്ലാത്തിടത്തു
തിക്കിനിറച്ചോരു തീറ്റ കണ്ടാലോ

ആര്‍ത്തിപ്പൂണ്ടു കൊത്തിപ്പെറുക്കി
നീയിന്ന‌തിന്നരിവാര്യതയല്ലേയിന്നീ
ക്കീണ്ണത്തില്‍ മുള‌കുമുപ്പുംകലര്‍ന്ന
തിരുചിരഭോജ്യമായുള്ള കിടപ്പും

ചിക്കിച്ചിനക്കി നടക്കുവാനുള്ള
ജന്മ‌വൈഭവവുമെന്നോ പോയ്
മനുഷ്യനിശ്ചിതം മാത്രമല്ലോയിന്നു
നിന്‍ മേനിയും മേദസ്സും നിര്‍ണ്ണയിയ്ക്കുന്നു

നില്‍ക്കുന്നിടത്തു നിന്നന‌ങ്ങേണ്ടതില്ല
വന്നിടും ഭോജ്യപേയങ്ങ‌ള്‍ കുഴല്‍
മാര്‍ഗ്ഗമായ് മുന്നില്‍;തിന്നുകയേ വേണ്ടൂ
ചിന്തിയ്ക്കുവാനിത്ര മാത്രമെന്തുള്ളൂ

ഒന്നുമാരും വെറുതെ തരുകില്ലെ
ന്നോര്‍ത്തില്ലല്ലോ നീയൊര‌ല്പമെങ്കിലും
വെറുതെ തിന്നുമ്പോളോര്‍ക്കാമായിരു
ന്നെടുക്കും നരന്‍ നിന്‍ ജീവനെത്തന്നെ

ഇരുകാലിയിട്ടൊരു വൈദ്യുതിവിളക്കിന്റെ
ചൂടില്‍ക്കുരുത്തോരു മറ്റൊരി
രുകാലി;പക്ഷേ, പക്ഷങ്ങളുണ്ടിരു
വശത്തും പറിച്ചെറിയുവാന്‍ മാത്രം

വൈരാഗി വൈദികനും ഭീരുവിനു‌മാമോദം
നിന്റെയീ ചുവന്നുമൊരിഞ്ഞ കിടപ്പു കണ്ടാല്‍
‍കൊന്നതു ഞാന‌ല്ലല്ലോ പിന്നെ തിന്നുന്നതിലെന്ത്?
ന്യായമെല്ലാറ്റിനും കാണും;തന്‍ വയറാണെങ്കില്‍

തൂക്കമെത്തിയൊത്തൊരു കോഴിയായൊരുനാ‌ള്‍
എത്തിപ്പിടിച്ചാരോ തൂക്കിയിട്ടു നിന്നെ ത്രാസ്സില്‍
‍കൊക്കൊക്കോ പറ‌ഞ്ഞിട്ടെന്തുകാര്യം? നിന്റെ
തൂക്കം ബഹുകേമം,മേദസ്സതിര‌മ്യം,കൊന്നിടാം!

കൂട്ട‌രെപ്പിരിയുവാനില്ല ഖേദമൊട്ടും; കൂട്ടില്‍
കൂട്ടുകാരില്ല; കൂട്ടുതീറ്റപ്രിയക്കാരേയുള്ളൂ
ആരുമ‌റിയില്ലന്യോന്യം, കേവലം പരിചയത്തി
ലെന്തുള്ളൂ? കൂടുതല്‍ തീറ്റ‌യെടുക്കുന്നതിന്നപ്പുറം

കഴുത്തു ചേന്തിയ കത്തി സമ‌ര്‍ത്ഥന്‍; ഒട്ടും
നീളാതെയടങ്ങീ നിന്‍ രോദനം; ചീറ്റി
ത്തെറിച്ച ചോര വാര്‍ന്നിറങ്ങുന്നതിന്‍
മുന്‍പേഎന്തു മിടുക്കന്‍ നരന്‍?വ‌ള‌ര്‍ത്താന്‍,കൊല്ലാന്‍

എന്തു ഞാന്‍ കര‌യുകയെന്നോ? അല്ലേയല്ല
പൊരിച്ച കോഴിപ്പുറത്തു കിടക്കുന്നുള്ളിയാണെന്‍
കണ്ണീരിന്നാധാരം; സമ‌യമില്ല പോണം
ഫാസ്റ്റ്ഫുഡ്ഡാണ്,ഫാസ്റ്റായിത്തിന്നണം,
വായില്‍വെള്ളം നിറയുന്നു,വലംകൈയ്യില്‍
പിടിച്ചുകടിച്ചു പറിയ്ക്കുവാന്‍, രുചിച്ചു കഴിയ്ക്കാന്‍

എന്നാലും...

ഒന്നുമാരും വെറുതെ തരുകില്ലെ
ന്നോര്‍ത്തില്ലല്ലോ നീയൊര‌ല്പമെങ്കിലും.... എന്റെ കോഴീ